Λα βι ντε λε ρεμπέτ ασκέρ

Τη νύχτα δεν την έβγαζε,
πικρό μαράζι έβαζε
και είχε χάσει πια κάθε ελπίδα.
Στο τέλος του, όπως θέλησε,
το όνομά Της ψέλλισε
και στην καρδιά κάρφωσε τη λεπίδα.