Τα μάτια

Κι εγώ έκανα θυσίες αδιανόητες για να μην κλάψει η μικρή

Μα ήταν καταδικασμένη να καταλήξει δίχως χέρια

Κι αφού δεν μπορούσε πια να κολυμπήσει

Με καράβι την πήραν από νησί σε νησί

Και τι φταίω εγώ που λέω αλήθειες;

Κι εσύ δε θες να δεις τον κόσμο μέσα απ’ τα δικά μου μάτια.

Κι έχεις δίκιο.

Τα δικά σου είναι τόσο ομορφότερα.

Με το τσιγάρο

Όταν καπνίζω, μ' αρέσει να ανοίγω μια μπύρα γιατί ταιριάζει.

Της Πριγκίπισσας τού Τράγου

Μα τι μπορούσα να κάνω και τι μπορούσα να της πω;
Αφού ήταν το βράδυ που είχα ξυρίσει τη μόνη γοητεία μου,
την παρακμή...

Επικίνδυνες καμπύλες

Όταν ο άθρωπος χωρίς τσιγάρα συναντήσει τον άθρωπο χωρίς λεφτά, χώρος και χρόνος θα γίνουν ένα και τίποτα δε θα είναι ξανά ίδιο.
Οι δυνάμεις τους θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο. Θα μπορούν να ζουν τις εμπειρίες μίας ολόκληρης ζωής μέσα σε λίγα λεπτά, αλλά κάθε στιγμή θα κρατάει αιώνες.
Και τότε είναι που οι λέξεις θα πάψουν να έχουν νόημα και θα γίνουν απλοί ήχοι...