Κι εγώ έκανα
θυσίες αδιανόητες για να μην κλάψει η μικρή
Μα ήταν
καταδικασμένη να καταλήξει δίχως χέρια
Κι αφού δεν
μπορούσε πια να κολυμπήσει
Με καράβι την
πήραν από νησί σε νησί
Και τι φταίω εγώ
που λέω αλήθειες;
Κι εσύ δε θες να
δεις τον κόσμο μέσα απ’ τα δικά μου μάτια.
Κι έχεις δίκιο.
Τα δικά σου είναι
τόσο ομορφότερα.
